Ik ben geen taalvirtuoos maar kwam gisteren op een site waar gedichten en teksten staan van echte taalvirtuozen. Het gaf me een nederig gevoel en ook wel genietend want hoe mooi kan taal zijn! Voelde me energieker en opgefrist na het lezen van een aantal heerlijke teksten.
Kan taal de kracht van het hart aansporen?
wie zal het zeggen maar ik geloof erin. Ga zeker eens kijken als ook jij geniet van
taal: https://woutervanheiningen.wordpress.com/
Wou het jullie niet ontzeggen dus hieronder een extract uit die heerlijke website.
Gedicht van Marieke Rijneveld (Bundel Kalfsvlies)
Als het land niet meer plat is
.
Stropakken liggen als blokken in het weiland, hier heeft het
platteland een berg maar vanaf de berg gezien is alles plat, en we
stotteren terwijl we toch geen last van spraakgebrek, maar elkaar duidelijk
willen maken dat de meeste onderbrekingen ongepland zijn.
.
Je overall is te ruim bij je schouders, we zouden er twee dwergkonijnen
onder kunnen stoppen, dat staat toch beter als ze straks de boerderij een
injectie geven, in laten slapen als de hond van de boer twee sloten
verderop. Sommige onderbrekingen speelden zich af op de hooizolder
.
waar je bezwete gezicht op mijn blote buik legde, mijn navel
vergeleek met een kijkgat in de schutting, daarachter kon je alles zien
wat zich in mij afspeelde en we zouden de berg onthoofden zoals je een
eitje en dan samen oud en knotwilgen, maar nu staat er een bord met een
.
blije man in pak erop met in zijn hand een stad als een zwarte kever.
Denk aan al die uitgestrooide boeren in de koeien getrokken die als
wandelende graven tussen de bloesems als rouwboeketten lopen, we klampen
ons aan elkaar vast en kijken naar het laatste huis op het platteland dat instort
.
als een composthoop zonder luchtholtes. Iemand zegt dat je meerdere
huizen kunt bewonen, dat een koe met zeven magen zich toch niet vaker
verslikt, en we vragen ons af hoe het je vergaat als je een maag wegneemt
wat je dan nog wel en niet zal kauwen. Mijn hoofd verstikt een dwergkonijn
.
omdat ik gebruikmaak van zijn schouder, ergens fladdert het baasje van de
kever, er zijn onderbrekingen in onderbrekingen, stiltes die naar kuilgras ruiken.
Kan taal de kracht van het hart aansporen?
wie zal het zeggen maar ik geloof erin. Ga zeker eens kijken als ook jij geniet van
taal: https://woutervanheiningen.wordpress.com/
Wou het jullie niet ontzeggen dus hieronder een extract uit die heerlijke website.
Gedicht van Marieke Rijneveld (Bundel Kalfsvlies)
Als het land niet meer plat is
.
Stropakken liggen als blokken in het weiland, hier heeft het
platteland een berg maar vanaf de berg gezien is alles plat, en we
stotteren terwijl we toch geen last van spraakgebrek, maar elkaar duidelijk
willen maken dat de meeste onderbrekingen ongepland zijn.
.
Je overall is te ruim bij je schouders, we zouden er twee dwergkonijnen
onder kunnen stoppen, dat staat toch beter als ze straks de boerderij een
injectie geven, in laten slapen als de hond van de boer twee sloten
verderop. Sommige onderbrekingen speelden zich af op de hooizolder
.
waar je bezwete gezicht op mijn blote buik legde, mijn navel
vergeleek met een kijkgat in de schutting, daarachter kon je alles zien
wat zich in mij afspeelde en we zouden de berg onthoofden zoals je een
eitje en dan samen oud en knotwilgen, maar nu staat er een bord met een
.
blije man in pak erop met in zijn hand een stad als een zwarte kever.
Denk aan al die uitgestrooide boeren in de koeien getrokken die als
wandelende graven tussen de bloesems als rouwboeketten lopen, we klampen
ons aan elkaar vast en kijken naar het laatste huis op het platteland dat instort
.
als een composthoop zonder luchtholtes. Iemand zegt dat je meerdere
huizen kunt bewonen, dat een koe met zeven magen zich toch niet vaker
verslikt, en we vragen ons af hoe het je vergaat als je een maag wegneemt
wat je dan nog wel en niet zal kauwen. Mijn hoofd verstikt een dwergkonijn
.
omdat ik gebruikmaak van zijn schouder, ergens fladdert het baasje van de
kever, er zijn onderbrekingen in onderbrekingen, stiltes die naar kuilgras ruiken.
RSS Feed